بسم الله الرحمن الرحیم

(كُلُّ مَنْ عَلَيْهَا فَانٍ).[1]

بدان که مرگ حیات بخش است. مرگ آخر زندگی نیست، بلکه تبدیل صورت زندگی است. از زندگی آمیخته به بلا به زندگی طیبه و بی‌خوف و حزن.

... آن حقیقت و سخن که می‌گویی دست من، پای من، اعضای من، جوارح من، حتی فکر و اندیشه من، آن لباس خود را که طالب و قفس دنیایی استف، از تن می‌اندازد و لباس بهتری می‌پوشد و زندگی بهتری می‌یابد.

من ملک بودم و فردوس برین جایم بود         آدم آورد مرا در این دیر خراب آبادم

من گواهی می‌دهم که خدا یکی است، شریکی ندارد و بهشت و جهنم هست.

و صد و بیست و چهار هزار پیامبری که اول آن‌ها حضرت آدم(علیه السلام) و آخرین آن‌ها خاتم النبیین محمد(q) است و همه بر حق‌اند و دوازده جانشین پیامبر اسلام(q) که اول آن‌ها علی بن ابی‌طالب(علیهما السلام) و آخر آن‌ها امام زمان مهدی موعود(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است.

بنابراین انسان که می‌میرد پس بهتر آن است که در راه خدا بمیرد و شهید شود ... ای بازماندگان عزیز، کمر به این دنیای زودگذر مبندید و به دستورات خداوند متعال عمل نمایید. چون من کشته شدم، سلاح مرا بگیرید و بر فرق دشمنان اسلام بکوبید و جهاد کنید، جهاد در راه خدا. بعد از من برای گریه مکنید و این وصیت‌هایی که می‌گویم، عمل نمایید. امام خمینی(قدس سره) را تنها نگذارید و مثل امت کوفه نباشید که این امام(قدس سره) هرچه گوید، حق است و او نایب امام زمان(عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. اما به این وصیت توجه کنید.

مورد توجه پدر بزرگوار و برادرانم:

1. بدهکاری من .... .
2. نماز برای من بخوانید، یک سال.
3. روزه دو ماه بگیرید.
4. مرا دفن نمایید در قبرستان قریه و زادگاه خودم همان قلعه ارجناوند.
5. اگر من مردم و به کربلا نرسیدم و شما را ندیدیم، ان‌شاءالله مرا دعا کنید که خدا گناهان مرا ببخشد.
6. ای پدر عزیز و مادر مهربانم، مرا ببخشید و مرا حلال کنید و دیگر برادران و خواهران و دیگران همه مرا حلال کنند.

فقط امام(قدس سره) را تنها نگذارید و راه حسین(علیه السلام) را ادامه دهید. والسلام.

نبی‌الله قلعه‌ای.

ادامه‌دهندگان راه من فقط مقلد امام خمینی(قدس سره) باشید.

1. سوره الرحمن، 26.